Συμπληρώνονται σήμερα δεκατρία ολόκληρα χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Πνευματικού μας Πατέρα και Ευεργέτη,
πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου (παπα- Κώστα) Σουρβίνου.
Όλα αυτά τα χρόνια που σωματικά λείπει από κοντά μας, δεν πέρασε στιγμή της ζωής μας που να μην συναντήσαμε εμπρός μας τη μορφή του, τις Πνευματικές νουθεσίες του, μα κυρίως το δικό του παράδειγμα και στάση ζωής! Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας, κι αυτό πιστεύουμε πως ισχύει για όλα του τα πνευματικά παιδιά, η σκέψη μας ανέτρεχε και ανατρέχει σε κείνον. Η επίκληση του ονόματός του καθίσταται προσευχή κι έτσι προσπαθούμε, κατά το ανθρώπινο, να συνεχίζουμε τη ζωή μας όπως μας δίδαξε εκείνος. Σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αναποδιά μία είναι η ερώτηση: ''Τί θα έκανε ή τί θα μας συμβούλευε σ' αυτήν την περίπτωση ο παπα-Κώστας;" Και η απάντηση έρχεται αβίαστα στη σκέψη μας!
Πολλές φορές και με κάθε ευκαιρία αναφερόμαστε στην αγιασμένη αυτή ψυχή όχι μόνο γιατί θέλουμε να διατηρήσουμε άσβεστη την μνήμη του. Το πλήθος των φανερών και αφανών προς ημάς ευεργεσιών του, εκτός από φυσική έκφραση ευγνωμοσύνης, καθιστούν αυτή μας την αναφορά επιτακτική ανάγκη!
Όσα και ό,τι κι αν έχουμε πει ή γράψει μέχρι σήμερα δεν αρκούν για να περιγράψουν τα αισθήματά μας για τον μακαριστό Γέροντά μας. Ήταν ένας κληρικός ταπεινός, πλήρης Πνεύματος Αγίου, ελεήμων και ευγνώμων σε όλους και για όλα, ακόμη και για τα μικρά κι ασήμαντα.
Σταματούμε όμως εδώ τον λόγο διότι, όπως προαναφέρθηκε, τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να σκιαγραφήσουν όλα όσα θα θέλαμε να εκφράσουμε!
 |
Να έχουμε την ευχή Του!!!
Αιωνία Σου η μνήμη αλησμόνητε Πνευματικέ μας Πατέρα και Ευεργέτη!!!