Ξημέρωνε Παρασκευή της Τυρινής,
15 Μαρτίου 2002 και ολάκερη η Κέρκυρα πάγωσε στο άκουσμα του αδόκητου χαμού του
ποιμενάρχη της, του μακαριστού Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων
Νήσων κυρού Τιμοθέου.
Ο μακαριστός Τιμόθεος, για
πολλούς από εμάς τους τότε νέους και ιερόπαιδες, υπήρξε πραγματικός πατέρας. Το
τότε Επισκοπείο (Δεσποτικό) ήταν το
δεύτερο σπίτι μας, πάντα ανοικτό για μας και εκείνος πάντα εκεί, προσιτός,
φιλόξενος και περιχαρής, έτοιμος να μας ακούσει, να μας μιλήσει, να μας νουθετήσει
πνευματικά και πατρικά.
Ανεξίτηλες έχουν μείνει στη μνήμη μου οι συναντήσεις
μας, οι συζητήσεις μας, μα κυρίως οι κατανυκτικές Σαββατιάτικες Θείες
Λειτουργίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Αρσενίου, στο
τότε Δεσποτικό.
Σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά, ο
μακαριστός Τιμόθεος μπορεί να λείπει από κοντά μας, είναι όμως πάντα στη σκέψη
μας, πάντα στο μυαλό μας, πάντα στην καρδιά μας!
Τιμοθέου του μακαριστού Μητροπολίτου ημών, Αιωνία η Μνήμη!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου