Το θαύμα του Αγίου μας, που θα αποτολμήσουμε να παρουσιάσουμε, έγινε τα ξημερώματα της 12ης Νοεμβρίου του 1718. Σε πολλούς ίσως να είναι άγνωστο, όμως είναι ένα από τα σπουδαιότερα θαύματα, ανάλογο ίσως αυτού της Α' Οικουμενικής Συνόδου όπου ο Ιερός Σπυρίδων κατατρόπωσε τον αιρεσιάρχη Άρειο με το γνωστό θαύμα της κεραμίδας.
Είναι ένα θαύμα που αποδεικνύει περίτρανα, για άλλη μια φορά, το ορθόδοξον της Πίστεώς μας και εορτάζεται κάθε χρόνο στο Ναό του Αγίου μας, με ειδική ασματική Ακολουθία, την 12η Νοεμβρίου.
Παρακάτω παραθέτουμε την εξιστόρηση του θαύματος όπως αυτό παρουσιάζεται στο βιβλίο: "Ο Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός και η Τριανδρία", του πατρός Αντωνίου Πακαλίδη, ιερατικού προϊστάμενου του Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης.
"... Κατά το έτος 1718, ο Γενικός Καπετάνος Ανδρέας Πιζάνης, παρακινούμενος από τον θεολόγο Λατίνο Επίσκοπον Φραγγιπάνη, θέλησε να κτίσει ειδικό θυσιαστήριο (αλτάριον) μέσα εις τον Ναό, προκειμένου να τελείται κάθε μέρα και λατινική λειτουργία. Ο επίσκοπος ήθελε μ' αυτόν τον τρόπο, δια του Α. Πιζάνη, να αποδώσει ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες προς τον Άγιο, για τη σωτηρία της πόλεως το 1716 από τους Αγαρηνούς. Η απόφαση αυτή λύπησε τους Ορθοδόξους, οι οποίοι παρακαλούσαν τον Πιζάνη να ανακαλέσει την απόφασή του. Αυτός όμως, με τις συνεχείς πιέσεις που δέχονταν από τον Παπικό Επίσκοπο, δεν άλλαξε γνώμη. Τότε φανερώθηκε στον ύπνο του ο Άγιος, μάλιστα επί δύο συνεχείς φορές, και τον συμβούλευσε να ματαιώση τα σχέδιά του. Ο Πιζάνης αφηγήθηκε τα συμβάντα στον Επίσκοπο, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εντολή του Αγίου, να μην κτίσει αλτάριο μέσα στον Ιερό Ναό. Ο Επίσκοπος όμως του απάντησε ότι τα όνειρά του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια σατανική παρέμβαση που αποσκοπούσε στην παρεμπόδιση της ολοκλήρωσης ενός θεάρεστου έργου. Ο Πιζάνης πείσθηκε από τα επιχειρήματα του θεολόγου και προετοίμασε τα απαραίτητα υλικά προκειμένου να κτίσει το αλτάριο. Οι ιερείς του Ναού και οι προύχοντες της πόλεως, όταν είδαν να συσσωρεύονται τα υλικά έξω από το Ναό, έκαναν ύστατη έκληση εις τον Πιζάνη όπως ανακαλέσει την απόφασή του. Εκείνος τους απάντησε ότι, ως Διοικητής της νήσου, έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος και ακολούθως να εκτελεί την απόφασή του και, επί του θέματος αυτού, η απόφασή του ήταν αμετάκλητη. Τότε οι Ορθόδοξοι κάτοικοι του νησιού, αδυνατούντες να πράξουν κάτι άλλο, παρακάλεσαν θερμά τον Άγιο να σταματήσει το επικείμενο ανοσιούργημα. Πράγματι, τη νύχτα της ημέρας εκείνης, μετά από θερμή προσευχή, παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος, σαν καλόγηρος, στον Πιζάνη και "εν ονείρω" τον επετίμησε, με αυστηρό ύφος, για τις αποφάσεις του και τον προειδοποίησε : "Αν τολμήσης να προχωρήσης εις το έργον σου θα μετανοιώσης πικρώς". Την πρωΐαν, ο ίδιος επισκέφθηκε τον Επίσκοπο και του αποκάλυψε ότι στο όνειρό του ο Άγιος τον προειδοποίησε με σαφήνεια ότι οποιαδήποτε πρόοδος εις το έργο θα σήμαινε καταστροφή. Ο Επίσκοπος όμως, αντί να προβληματιστεί από τις συνεχείς επισημάνσεις του ιερού Σπυρίδωνος και να αλλάξει γνώμη, επέπληξε τον Πιζάνη, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα άτολμον και ολιγόπιστον. Τότε ο Διοικητής πήρε το θάρρος και διέταξε τους τεχνικούς και εργάτες να κτίσουν το Αλτάριο μέσα εις το Ναό. Το γεγονός αυτό προκάλεσε χαρά εις τους παπικούς και ανυπολόγιστη λύπη εις τους Ορθοδόξους, οι οποίοι δεν έπαυαν να παρακαλούν τον Άγιο να κάνει το θαύμα του, σαν απάντηση στην παπική πρόκληση. Τελικά ο Άγιος εισάκουσε τις δεήσεις των Κερκυραίων Ορθοδόξων, πραγματοποιώντας μια κεραυνοβόλο επέμβαση. Πράγματι, τα μεσάνυκτα της 11ης Νοεμβρίου 1718, μετά από ολοήμερη προσευχή των κατοίκων, ξέσπασε φοβερή θύελλα με αστραπές και βροντές. Η καταιγίδα και οι κεραυνοί έπληξαν κυρίως το Καστέλι, τη διοικητική έδρα του Πιζάνη. Εις το φρούριο υπήρχαν και πολλές πυριτιδαποθήκες, οι οποίες έγιναν παρανάλωμα πυρός. Από την έκρηξη βρήκαν τραγικό θάνατο 900 στρατιώτες και πολίτες, όλοι παπικοί, αφού εις το κάστρο έμεναν ή υπηρετούσαν μόνο Λατίνοι. Ο Πιζάνης βρέθηκε νεκρός με σφηνωμένο τον τράχηλο μεταξύ δύο δοκών. Το σώμα του παπικού Επισκόπου εκτινάχθηκε σε μεγάλη απόσταση έξω από το φρούριο. Και εκτός απ' αυτά τα δραματικά γεγονότα, συνέβησαν άλλα δύο. Εις τον Ναό του Αγίου κρεμόταν, και παραμένει κρεμασμένη μέχρι σήμερα, μεγάλη κανδήλα την οποία είχε αφιερώσει, κατά το έτος 1717, ο ηγεμόνας (Πιζάνης) μαζί με τους Βενετούς. Η κανδήλα έπεσε και παραμορφώθηκε εις την βάση της κατά τη στιγμή της εκρήξεως, ενώ καμιά άλλη κανδήλα δεν έπαθε κάτι. Το δεύτερο και καταπληκτικότερο γεγονός είναι ότι, την ίδια νύχτα, άλλος κεραυνός έπεσε εις την Βενετία, εις την πολυτελή έπαυλη του Πιζάνη και κατέστρεψε το ζωγραφικό πίνακα με την προσωπογραφία του, χωρίς να βλάψει άλλο αντικείμενο. Ο φρουρός της πυριτιδαποθήκης εις την Κέρκυρα, πριν ενσκύψει η καταιγίδα, είδε ένα γέροντα μοναχό να τον πλησιάζει με αναμμένη δάδα. Τον ρώτησε με επιμονή ποιός είναι και πήρε την απάντηση ότι : "εγώ είμαι ο Άγιος Σπυρίδων". Τον οδήγησε εκτός φρουρίου και ευθύς αμέσως εξερράγει η πυριτιδαποθήκη. Το θαύμα αυτό συνέβη την 12ην Νοεμβρίου 1718 ! ..."
Και μια παρατήρηση.
Το παραπάνω εξιστορούμενο θαύμα φανερώνει και αποδεικνύει πως όταν υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης του Δόγματος της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, ο Θεός επεμβαίνει θαυματουργικά δια των Αγίων Του, εν προκειμένω δια του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, και αποκαθιστά την Ορθή τάξη και Πίστη. Αυτό σαν απάντηση σε όσους εσφαλμένα υποστηρίζουν πως η κερκυραϊκή μας ψαλτική είναι "Δυτικής" προελεύσεως. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τόσους αιώνες που υμνούμε το Θεό και τον Άγιό μας κορφιάτικα μέσα στο Ναό του, θα μας είχε κατακαύσει τη γλώσσα, όπως έκανε και με τον Πιζάνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου