Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Σκαφιδάς (1892 -1961)

πηγή: Περιοδικό Απολύτρωση της ομώνυμης Χριστιανικής Αδελφότητος Κέρκυρας (τεύχος 468 – 469).

Μεταξύ των ιερατικών μορφών, που κατά καιρούς ιεράτευσαν στην Κέρκυρα, ξεχωρίζει και η μορφή του αείμνηστου και μακαριστού Κωνσταντίνου Σκαφιδά.

Γεννήθηκε το 1892 στο χωριό Βαρυπατάδες Κέρκυρας. Υπήρξε γόνος ιερατικής οικογένειας. Ο πατέρας του Νικόλαος ήταν ιερέας του χωριού του. Ήταν το δωδέκατο παιδί και ο Βενιαμίν της οικογένειας. Το περιβάλλον εντός του οποίου έζησε ήταν αυστηρά θρησκευτικό. Από τη μικρή του ηλικία βοηθούσε πάντοτε τον γέροντα ιερέα πατέρα του στα ιερατικά του καθήκοντα ως ψάλτης και νεωκόρος.

Το περιβάλλον εντός του οποίου έζησε του ενέπνευσε την αγάπη του προς το Θεό και τον σεβασμό προς την Εκκλησία.

Ήταν θαυμάσιος ψάλτης και γνώστης της Κερκυραϊκής Εκκλησιαστικής μουσικής.

Στην ανατροφή του μεγάλη ήταν και η συμβολή της μητέρας του Ελένης, το γένος Αρβανιτάκη, ευσεβέστατης συζύγου και πρεσβυτέρας.

Στο οικογενειακό του περιβάλλον υπήρχαν και αδελφοί με επιστημονική μόρφωση και κατάρτιση, όπως εκπαιδευτικοί και ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι.

Τελείωσε το Σχολαρχείο Καστελλάνων Μέσης διακρινόμενος για την εργατικότητα και φιλομάθειά του.

Υπηρέτησε εις το Ναυτικό και με τη λήξη της θητείας του, επανερχόμενος στο χωριό του, ασχολήθηκε με την αγροτική ζωή και την ψαλτική κοντά στον γέροντα ιερέα πατέρα του.

Είχε μεγάλη αγάπη προς την Ιεροσύνη, αλλά τα οικονομικά του μέσα δεν του επέτρεπαν να σπουδάσει στην ακμάζουσα τότε Ιερατική Σχολή της Κέρκυρας.

Ο Θεός όμως, που γνωρίζει τις επιθυμίες των ανθρώπων, έκανε την επέμβασή Του.

Σε εορτή Εκκλησίας του χωριού του παρεβρέθηκε ο τότε Μητροπολίτης Κερκύρας και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αείμνηστος Αθηναγόρας. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο ψάλτης της Εκκλησίας. Ακούγοντάς τον ο Αθηναγόρας και βλέποντας την ευλάβειά του ζήτησε πληροφορίες από κατοίκους του χωριού για το άτομό του, καθώς και για την αγάπη του προς την Ιεροσύνη.

Μετά από ημέρες ο Κωνσταντίνος πήρε επιστολή, από τον Μητροπολίτη, να περάσει από την Μητρόπολη.

Μεγάλη ήταν η έκπληξή του όταν ο Μητροπολίτης του ανακοίνωσε ότι τον ενέγραψε στην Ιερατική Σχολή ότι να ετοιμαστεί για τη χειροτονία του ως Διακόνου. Νυμφεύθηκε την Αικατερίνη Σκιαδοπούλου, μονάκριβη κόρη ευσεβεστάτων γονέων.

Από τον γάμο τους απέκτησε έξι τέκνα, τα δύο των οποίων απέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.

Με την αποφοίτησή του από την Ιερατική Σχολή Κέρκυρας εδέχθη τη χειροτονία του Πρεσβυτέρου (τελευταία χειροτονία του αειμνήστου Αθηναγόρα στην Κέρκυρα) και τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου (Παναγίας των Ξένων), όπου ιεράτευσε περί τα τρία έτη.

Μετά την παραίτηση του Ιερέα του Αγίου Σπυρίδωνος, αειμνήστου Κ. Μουμούρη, ο τότε Κτήτορας Ιερέας Στέφανος Βούλγαρης εκάλεσε τον Κωνσταντίνο ως βοηθό του και συνεφημέριό του στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.

Στον Άγιο Σπυρίδωνα ο Κωνσταντίνος ιεράτευσε τριάκοντα ένα έτη, μέχρι την 18^η Οκτωβρίου 1961, ημέρα που ο Κύριος τον έκανε λειτουργό Του στο επουράνιό Του Θυσιαστήριο.

Σε όλη του τη ζωή, σαν κληρικός, αναδείχθηκε άξιος της αποστολής του, με ήθος, ευγένεια, ταπείνωση και αγάπη προς όλους.

Το κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο είναι γνωστό σ’ ολόκληρη την Κέρκυρα. Ό,τι έκανε το έκανε μυστικά, με αγάπη και σεβασμό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Υπήρξε άριστος Πνευματικός. Σαν Εξομολόγος διέθετε πλούσια γνωστικά και πνευματικά εφόδια, που έκαναν τους πιστούς να τον αναζητούν ως Εξομολόγο.

Είχε μεγάλη επαφή με νέους ανθρώπους, που ζητούσαν τις πνευματικές του συμβουλές, πολλοί των οποίων έγιναν αξιόλογοι κληρικοί και θαυμάσιοι επιστήμονες.

Ήταν λαμπρός οικογενειάρχης και πατέρας. Την προς τον Θεόν και την Εκκλησία αγάπη του την κληροδότησε και στα παιδιά του, που διακρίθηκαν στην κοινωνία σαν πνευματικοί και θρησκευτικοί άνθρωποι, άξιοι συνεχιστές της ζωής και του έργου του.